Suzuki Swift 1.3GLX

 Τα έβλεπα καιρό τώρα στον δρόμο και πάντα θαύμαζα τον ξεχωριστό τους σχεδιασμό. Από μακριά για κάποιο λόγο μου θύμιζε το Mini Cooper και αυτό ίσως να οφείλεται στα μικρά αναλογικά με τις πόρτες παράθυρα, αλλά πάντα μου άρεσε. Από την άλλη η μπροστινή όψη του νέου Swift με το σήμα της Suzuki στο κέντρο της μάσκας δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την καταγωγή του αυτοκινήτου. Και όμως εάν έλλειπε το σήμα αυτό θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε ευρωπαϊκό μεσαίο αυτοκίνητο. Τα τμήματα σχεδιασμού των ιαπωνικών εταιρειών έχουν βάλει για τα καλά την ευρωπαϊκή αγορά στο μάτι καλύπτοντας τόσο τις πραγματικές ανάγκες μετακίνησης όσο και τις αισθητικές ανησυχίες των κατοίκων της γηραιάς ηπείρου. Δεν εξηγείται διαφορετικά γιατί αυτό το Suzuki μπορεί να σταθεί δίπλα- και ίσως για κάποιους να ξεπερνά, σε ομορφιά τα δημιουργήματα των ευρωπαίων κατασκευαστών.Το εξωτερικό του κοιτάζοντας το από το πλάι, διακρίνονται οι έντονες γωνίες που του εξασφαλίζουν όγκο, ύψος και δυναμισμό. Ο σχεδιασμός του είναι τόσο μελετημένος και προσεγμένος ώστε ποτέ δεν θα θεωρηθεί ένα αυτοκίνητο με περίεργο ή με υπερβολικό design- ενώ ταυτόχρονα παραμένει φρέσκο και ξεχωριστό. Αν και όλα είναι θέμα γούστου θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το εσωτερικό του αυτοκινήτου είναι από τα καλύτερα που έχω δει. Είναι απλό, λιτό, με πολύ καλά πλαστικά και αρμονία χρωμάτων. Ο πίνακας οργάνων είναι ενημερωμένος σε απαλές αποχρώσεις και ο νυκτερινός του φωτισμός με τους φωσφορίζοντες κόκκινους δείκτες και λευκούς αριθμούς είναι …μούρλια! Στο κέντρο του ταμπλό υπάρχει μια διακριτική ψηφιακή οθόνη ενδείξεων (ώρα, εξ. Θερμοκρασία και κατανάλωσης), ενώ πιο κάτω θα βρείτε ένα ενσωματωμένο Ραδιο – CD που μαζί με την τέλεια ακουστική που χαρίζουν τα τέσσερα ηχεία και τα δύο tweeters, διαθέτει και χειριστήρια στο τιμόνι. Πιο χαμηλά το βλέμμα συναντά τους διακόπτες με τις ρυθμίσεις θερμοκρασίας ζέστης/κρύου και κάποιους χώρους αποθήκευσης. Τι γίνεται όμως με τους χώρους? Με μια λέξη θα έλεγα ότι για την κατηγορία χαρακτηρίζονται ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ για οποιοδήποτε σωματότυπο ανθρώπου κάτι που οφείλεται στο μεγάλο ύψος της οροφής και στις όρθιες θέσεις των καθισμάτων.. Δεν θα έλεγα όμως τα ίδια για τον χώρο αποσκευών αφού παρόλο που έχει κανονικό σχήμα έχει χωρητικότητα μόνο 213Λίτρων. Τουλάχιστον τα καθίσματα χωρίζονται σε 60/40 και πέφτουν προς τα μέσα δημιουργώντας έναν ενιαίο χώρο όταν χρειαστεί. Η θέση οδήγησης είναι άνετη ακόμα και για ψηλόσωμους οδηγούς ενώ και οι πίσω επιβάτες έχουν στην διάθεση τους αρκετό χώρο για τα γόνατα και άπλετο για το κεφάλι.
Το Swift που οδήγησα ήταν το 1.3GLX με τον κινητήρα των 16βαλβίδων 92ίππων στις 5.800σ.α.λ.
Η οδήγηση του μέσα στην πόλη είναι ευχάριστη και άνετη καταφέρνει να «σφηνώνει» στα κενά της κίνησης, ενώ ταυτόχρονα χάρη στην καλή ορατότητα προς όλες του τις γωνίες είναι και εύκολο στο παρκάρισμα. Ταυτόχρονα είναι αθόρυβο και με χαμηλή κατανάλωση καυσίμου κάτι που είναι και το ζητούμενο για τον ταλαίπωρο κάτοικο της πόλης.
Όμως και στις γρήγορες βόλτες το Swift αρέσει το ίδιο. Αν και αρχικά ο κινητήρας των 92ίππων δεν είναι και τόσο σπιρτόζος-κάτι που μάλλον οφείλεται στη μακριά κλιμάκωση του κιβωτίου, στο τέλος ο τρόπος που στέκεται στον δρόμο είναι αυτό το «κάτι» που σε κερδίζει! Σε μια διαδρομή κοντά στην Αττική- με μεγάλο υψόμετρο που είναι πολύ στενή με φουρκέτες, έντονα φρένα και γρήγορα ίσια κομμάτια, το Swift εντυπωσιάζει με την «λακώνιζουσα» συμπεριφορά του. Καμία φλυαρία λοιπόν καθώς το αυτοκινητάκι κινείται με αποτελεσματικότητα σε ρυθμούς που φωνάζουν ότι το πλαίσιο αυτό έχει φτιαχτεί για πολύ περισσότερους ίππους. Χασμουριέται με τους μόνο 92 ίππους του κινητήρα και κινείται με απόλυτη ασφάλεια καθώς το πίσω μέρος μένει καρφωμένο μέσα στην στροφή χαρίζοντας κάποια ηρεμία στον καθημερινό οδηγό. Ξεχώρισα είναι ότι το αμάξωμα δεν γέρνει πάρά την άνεση που χαρίζει στην πόλη, το ελαφρύ και απόλυτο σύστημα διεύθυνσης (παρόλο που στην αρχή νομίζεις ότι είναι αργό), και φυσικά τις αναρτήσεις που είναι λίγο σκληρές στην ρύθμιση τους και με απότομη απόσβεση επαναφοράς. Η ανάρτηση αποτελείται από γόνατα McPherson μπροστά και έναν ημιάκαμπτο άξονα πίσω που σίγουρα βοηθάνε να είναι σταθερό και ακλόνητο στο δρόμο αν δεν το προκαλέσεις, ή αν δεν συναντήσεις πολλές λακκούβες μέσα στην στροφή. Και πάλι, παρά τις αναπηδήσεις του πίσω άξονα σε στροφές με λακκούβες το αυτοκίνητο δεν γίνεται ποτέ υπερτροφικό- μόνο κοπανάει λιγάκι και μετά ανοίγει με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο την τροχιά του. Οι μόνες αλλαγές που θα έκανα- αν είχα το μαγικό ραβδάκι της καλής νεράιδας- θα είχε να κάνει με τα φρένα. Θα χτυπούσα το ραβδί στα πίσω ταμπούρα και θα μεταμόρφωνα τα ταμπούρα που φοράει πίσω με δίσκους , ενώ μπροστά ίσως και να του χάριζα λίγο μεγαλύτερους δίσκους. Όλα αυτά επειδή από ένα σημείο και μετά σε κατηφορικές διαδρομές- με όχι πολύ γρήγορους ρυθμούς, τα φρένα υπερθερμαινόντουσαν και αδυνατούσαν να φρενάρουν αποτελεσματικά το Swift παρά το πολύ καλό AΒS. Στην συνέχεια το ραβδί θα έπεφτε στις μακριές σχέσεις του κιβωτίου με τις πολύ μακριές πρώτη και δεύτερη ταχύτητα που δεν βοηθούσαν τον εύστροφος κινητήρα να δουλέψει καλύτερα και να δείξει τα δόντια του.
Στον αυτοκινητόδρομο από την άλλη πλευρά παραμένει σταθερό, ενώ οι μακριές σχέσεις του κιβωτίου του χαρίζουν οικονομία, ησυχία και άνεση. Τελικά δεν μπορείς να έχεις όλο τον κόσμο ευχαριστημένο! Ξαφνικά το μειονέκτημα των μακριών σχέσεων μετατρέπεται σε ατού στον ανοιχτό δρόμο και τελικά αυτό που μένει είναι ότι τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων και γούστου! Για το δικό μου γούστο λοιπόν, νομίζω ότι χρειάζεται πιο κοντές σχέσεις! Για το δικό σας πάλι, αν σκοπεύετε να ταξιδεύετε συχνά ίσως όχι… Και εδώ έρχεται η αγαπημένη μου έκφραση:» περι ορέξεως…. Κολοκυθόπιτα».
Δεν κρύβω ότι το συμπάθησα αυτό το αυτοκίνητο. Εκτός από το design και το ποιοτικά και εμφανισιακά τέλειο εσωτερικό, το swift δεν έχει κάτι ριζοσπαστικό να επιδείξει. Έχει όμως μια αρμονία, μια ισορροπία τόσο στην συμπεριφορά όσο και στην καθημερινή επαφή που στο τέλος σε κερδίζει. Δεν θα το ερωτευτείς για την απόλυτη οδηγική ευχαρίστηση που θα σου προσφέρει, αλλά θα το αγαπήσεις γιατί στην καθημερινή επαφή μαζί του θα διαπιστώσεις ότι είναι φτιαγμένο με μια συνταγή που έχει «όσο πρέπει από ότι πρέπει»! Θέλω με αυτό να πω ότι οι απλές και οι νόστιμες συνταγές είναι εκείνες που οδηγούν στον γάμο!

Δεν με ευχαρίστησαν...

• Η μακριά κλιμάκωση του κιβωτίου ταχυτήτων.
• Τα αδύναμα στην σκληρή χρήση φρένα.

Θα θυμάμαι για πάντα...

• Το εργονομικότερο και ποιοτικότερο εσωτερικό της κατηγορίας-και όχι μόνο!
• Το όμορφο Design και τους μεγάλους χώρους!

Ισμήνη Φαμπιάτου