Ford Mondeo 2.5T

Μετά την ενδιαφέρουσα οδηγική επαφή που είχα με το Mondeo 2.0 των 145 ίππων, την προηγούμενη εβδομάδα είχα την ευκαιρία να οδηγήσω και την πιο γρήγορη έκδοση αυτή των 2.5οοκ.εκ με τους 220ίππους. Η γνωριμία που είχα με το αυτοκίνητο ήταν τόσο ενδιαφέρουσα όσο και η διαδρομή γύρω από τα χωριουδάκια των Ιωαννίνων που με την ομορφιά τους προσπαθούσαν να μου αποσπάσουν την προσοχή. Μάταια όμως… η οδήγηση ενός καλοστημένου πλαισίου, οι 220 ίπποι του Mondeo και ο γεμάτος στροφές δρόμος ήταν ο τέλειος συνδυασμός για να ηρεμίσουν το μυαλό μου και να απολαύσω αυτό που εγώ ήθελα :την οδήγηση! Εμφανισιακά η κορυφαία έκδοση είναι εξαιρετικά διακριτική και μόνο οι πολύ προσεκτικοί θα δούνε τις μεγαλύτερες εισαγωγές αέρα στην μάσκα και τις δύο εξατμίσεις που σχεδόν κρύβονται στην πίσω ποδιά. Το ίδιο ισχύει και για το εσωτερικό όπου οι τεράστιοι χώροι και η ποιότητα κατασκευής παραμένουν, ενώ το πιο πλούσιο ταμπλό με την οθόνη πολλαπλών ενδείξεων στο κέντρο μεταξύ των δυο βασικών οργάνων κάνει την διαφορά από τις πιο ταπεινές εκδόσεις. Ο «συνήθης ύποπτος» που ευθύνεται για την ουσιαστική διαφοροποίηση είναι ο πεντακύλινδρος κινητήρας δωρεά της Volvo που αποδίδει 220 ίππους στις 6,000 σαλ και 32 κιλά ροπής από τις 1,600-4,000 σαλ. Πρόκειται για ένα διαμάντι που το γνώρισα και το αγάπησα πολλές φορές σε αυτοκίνητα όπως είναι το Focus ST, το Volvo T5 και φυσικά στο S-Max 2.5T. Σε μια εντελώς ερημική, στενή, και κατά τόπους γεμάτη με υγρασία και χαλάσματα διαδρομή, η οδήγηση κάθε άλλο από «χαλαρή» δεν θα μπορούσε να ήταν, αφού έπρεπε να έχω τα μάτια μου χίλια για τυχόν κακοτοπιές όπως ζώα – τρακτέρ και άλλα κουφά που μπορεί να συναντήσει κανείς σε τέτοιες διαδρομές... Τελικά όμως με την βοήθεια του Mondeo κατάφερα να χαλαρώσω αμέσως, αφού το αυτοκίνητο κέρδισε την εμπιστοσύνη μου από την πρώτη στιγμή και γίναμε ένα. Αρχικά η οδήγηση - με ενεργοποιημένο το ESP – μου φάνηκε κάπως ανιαρή καθώς το αυτοκίνητο κινιόταν με απολύτως ασφαλείς ρυθμούς αφήνοντας την εντύπωση ότι κάποιος άλλος αντί για εμένα το οδηγούσε – δεν λέω καλό πράγμα τα ηλεκτρονικά-αλλά... Το εντυπωσιακό είναι ότι παρά τις μεγάλες κλίσεις που επιτρέπει στο αμάξωμα η ανάρτηση, τα ηλεκτρονικά φροντίζουν έτσι ώστε να εξαφανίζουν την υποστροφή πριν γίνει αντιληπτή επιτρέποντας ταυτόχρονα την διατήρηση υψηλών μέσων ταχυτήτων. Απόλυτη ασφάλεια λοιπόν για τον οικογενειάρχη που θα επιλέξει το κορυφαίο Mondeo για τις μετακινήσεις του. Έλα όμως που εγώ βαρέθηκα και ήθελα να κάνω ενεργή την παρουσία μου και να συμμετάσχω στην οδήγηση…. Έτσι χωρίς να το πολυσκεφτώ απενεργοποίησα το ESP για να μπορέσω να νοιώσω την δουλειά που έχουν κάνει οι μηχανικοί και οι τεχνικοί της Ford επάνω στο Mondeo 2.5cc. Με τους 220 ίππους, την μπροστινή κίνηση, τα δυνατά φρένα και εξάρι σασμάν όλα- προμήνυαν ότι με το Mondeo 2.5 θα κινηθούμε σε αρκετά υψηλούς ρυθμούς. Το αυτοκίνητο με γρήγορη και σχετικά νευρική οδήγηση έχει μια έντονη τάση υποστροφής όπως άλλωστε όλα τα πολύ δυνατά προσθιοκίνητα που οδηγούνται με τον τρόπο που δεν τους αρμόζει. Τα άλογα θέλουν σεβασμό και μυαλό.. Ο υποστροφικός χαρακτήρας θα χαθεί αυτόματα, εάν αλλάξετε τον τρόπο οδήγησής με ένα πιο στρωτό, χωρίς τιμονιές και απότομα χαζό- γκαζο-φρεναρίσματα. Τότε το Mondeo συμπεριφέρεται ουδέτερα με το μπροστινό μέρος καρφωμένο στην άσφαλτο και το πίσω απλά να ακολουθεί. Η υπερστροφή θα εμφανιστεί πολύ δύσκολα και μόνο εάν βοηθήσετε με τα φρένα. Οι αναμνήσεις του συγκεκριμένου κινητήρα στο Focus ST είναι ανεξίτηλες στην μνήμη μου και έτσι όταν διαπίστωσα ότι το αυτοκίνητο δεν είναι "ST" δεν σας κρύβω ότι απογοητεύθηκα λιγάκι. Σε μια στενή και με πολλές στροφές διαδρομή προς το Πάπιγκο μήκους περίπου 60km, η «γκρίνια» που μου βγήκε αυθορμήτως αφορούσε κυρίως τέσσερα πράγματα: α) δεν άκουγα από μέσα τον ήχο(μουσική) του πεντακύλινδρου κινητήρα- κάτι που από την άλλη δείχνει την φοβερή ηχομόνωση του αυτοκινήτου, β) τα καθίσματα που παρα την αρχικά μαλακή αίσθηση δεν ήταν τόσο ξεκούραστα και δεν είχαν την απαραίτητη πλευρική στήριξη- κάτι που το κατάλαβα αμέσως όταν βγήκα από το αυτοκίνητο, γ) ο λεβιές των ταχυτήτων ήταν πολύ κοντά στο χέρι με αποτέλεσμα να μην αφήνει αρκετό χώρο για τον χειρισμό του-και τέλος δ) η ανάρτηση- παρότι στηρίζεται σε ένα πιο στιβαρό υποπλαίσιο από εκείνο των μικρότερων εκδόσεων-θα έπρεπε να ήταν πιο σκληρά σεταρισμένη για να συνεργάζεται πιο αρμονικά με τον δυνατό κινητήρα. Για το σημείο (δ) ξέρω ότι οι περισσότεροι θα σκεφτείτε «έλα τώρα βρε Ισμήνη, ένα οικογενειακό αυτοκίνητο είναι»- και η απάντηση μου είναι «το ξέρω»! Όμως αυτή την φορά αυτή -ευτυχώς- μαζί μου συμφωνεί και η ίδια η Ford αφού είχε την προνοητικότητα να κατασκευάσει το σύστημα CDC που με το πάτημα ενός κουμπιού ρυθμίζει την σκληρότητα των αμορτισέρ μεταμορφώνοντας το αυτοκίνητο σε "εργαλείο". Για αυτό εσείς που θα αγοράσετε ένα Mondeo 2.5Τ από τον Ιανουάριο του 2008 και μετά καλό είναι να γνωρίζετε ότι έχετε την επιλογή για μια πιο σπορ ανάρτηση, αρκεί να χρεωθείτε με τα επιπλέον 1.200ΕΥΡΩ για το CDC (ηλεκτρονική ρυθμιζόμενη απόσβεση αμορτισέρ με τρία προγράμματα Comfort-Normal-Sport) . Το συγκεκριμένο σύστημα που δεν το δοκίμασα αλλά σίγουρα αξίζει- και δεν μπορεί να τοποθετηθεί εκ των υστέρων σαν extra- οπότε καλά θα κάνετε να προνοήσετε! Στον ανοικτό δρόμο η καλή εικόνα των μικρότερων μοντέλων ισχυροποιείται καθώς εκτός από την ησυχία, την ευθυβολία και την ασφάλεια το Mondeo 2.5T προσφέρει και την απαραίτητη δύναμη για ασφαλείς προσπεράσεις. Τα 1600 κιλά του αμαξώματος χάρη στον εξαιρετικό κινητήρα επιταχύνουν στα 100 χλμ/ω σε 7,5 δευτερόλεπτα και σε μεγάλες ευθείες το κοντέρ θα δείξει 250 χλμ/ω την ίδια στιγμή που το εσωτερικό του αυτοκινήτου παραμένει άνετο και πολιτισμένο. Η κατανάλωση κυμαίνεται στα 16 λίτρα / 100χλμ κάτι που είναι απόλυτα αναμενόμενο από έναν τόσο δυνατό κινητήρα. Μετά από 13 χρόνια παραγωγής το μεγάλο οικογενειακό αυτοκίνητο της Ford- το Mondeo, εκτός το ότι έχει κρατήσει το όνομα του (η Ford έχει ένα περίεργο χόμπι να αλλάζει ονόματα στα οχήματά της) έχει βρει στο πρόσωπο του 2.5Τ την κορυφαία του στιγμή και μάλιστα σε μια αρκετά συμφέρουσα τιμή. Για μια ακόμα φορά η Ford σημαδεύει στο κέντρο του στόχου και το βελάκι πέφτει ακριβώς εκεί.

Δεν με ευχαρίστησε

• Η μαλακή ανάρτηση που σε σφικτές διαδρομές δεν μπορεί να ακολουθήσει τον κινητήρα.(το πρόβλημα μάλλον λύνεται με το CDC).
• Τα κουραστικά στην πολύωρη οδήγηση καθίσματα.
  

Θα θυμάμαι

• Τον πανίσχυρο και γραμμικό κινητήρα και την ασφαλή οδική συμπεριφορά.
• Τους χώρους και την ποιότητα κατασκευής.
  

Ισμήνη Φαμπιάτου